یک دفتر قدیمی رو ورق می زدم. تو صفحه اول اینو پیدا کردم.

دست نوشته یک دوسته. یادش می افتم. به این فکر می کنم آیا هرگز عاشق شده؟ آیا کسی عاشقش شده؟ 

اونقدر خوب هست که لایق عشقی گرم باشه اما ...

نکنه کسی نفهمه چه دل بزرگی داره این دختر. آدما که از دور نمی فهمن تو دل یکی چه خبره؟

ظاهرشو نگاه می کنن. یکی رو می بینن که بلد نیست با شیرین زبونی دل ببره، قر و فری هم نداره، ته به خود رسیدنش یه رژه بدون خط لب، اهل مدل دادن مو نیست با یه کش جمع میکنه پشت سر، عشوه بلد نیست، کرشمه نداره، غمزه نمیاد، لاک قرمز نمیزنه. 

اصلا مگه باید بزنه؟ اینه تصویر یه معشوقه؟

برای لایق عشق بودن بس نیست یه قلب بزرگ پر از صداقت؟